Krótkie pożegnanie

Ten sposób pisania Autora niezmiennie mnie zachwyca.

Ten sposób pisania Autora niezmiennie mnie zachwyca.

Książka kojarzy się z książkami dla dwunastolatków, taka atmosfera familijna tam w niej jest, ale co jakiś czas pojawiają się określenia i sceny które familijne nie są. w dodatku mam wrażenie że książka jest niezredagowana autor zmienia czasy i narrację - to chyba nie jest poprawne (przynajmniej mnie tak uczyli).
Też gdyby nie audiobook na empik go, który spokojnie można słuchać na prędkości 2.00 to porzucił bym ten tytuł który zwyczajnie nie jest ciekawy.

Książka kojarzy się z książkami dla dwunastolatków, taka atmosfera familijna tam w niej jest, ale co jakiś czas pojawiają się określenia i sceny które familijne nie są. w dodatku mam wrażenie że książka jest niezredagowana autor zmienia czasy i narrację - to chyba nie jest poprawne (przynajmniej mnie tak uczyli).
Też gdyby nie audiobook na empik go, który spokojnie można...

Niezły kryminał. Ta historia wciąga. Przede wszystkim jest bohater, naturalny, swojski, kibicowałem mu od samego początku. Jest humor, zagadka, troszkę emocji. Autor odważnie opisuje polską rzeczywistość polityczną, nie owija w bawełnę. Dobra książka na odprężenie.

Niezły kryminał. Ta historia wciąga. Przede wszystkim jest bohater, naturalny, swojski, kibicowałem mu od samego początku. Jest humor, zagadka, troszkę emocji. Autor odważnie opisuje polską rzeczywistość polityczną, nie owija w bawełnę. Dobra książka na odprężenie.

Mocno osadzona w realiach warszawskiej Pragi, nieco nostalgiczna. Chandlerowska w stylu, czym autor wręcz się szczyci. Wciągnęła mnie bardzo, aż sobie nie wyobrażam, jaką musi być smakowitą lekturą dla mieszkańców prawego brzegu Wisły.

Mocno osadzona w realiach warszawskiej Pragi, nieco nostalgiczna. Chandlerowska w stylu, czym autor wręcz się szczyci. Wciągnęła mnie bardzo, aż sobie nie wyobrażam, jaką musi być smakowitą lekturą dla mieszkańców prawego brzegu Wisły.

Wierzycie, że druga szansa może coś zmienić?

Nazywam się Błażej Janczar. Po ojcu pozostała mi kolekcja winyli, po dawnej pracy - koszmary senne, a po siostrze - zagadka jej śmierci. Nigdy nie wierzyłem w to, że jeden dzień, godzina, czy nawet sekunda mogą wywrócić całe życie do góry nogami. A jednak - stało się. Dokładnie dziewięć lat temu, dwudziestego czerwca, zabiłem człowieka. Jest 2023 rok. Trwa wojna, Iga Świątek wygrywa kolejny turniej, partie polityczne prężą muskuły przed wyborami. A ja w dniu krwawego jubileuszu otrzymuję propozycję nie do odrzucenia. To los daje mi jedyną szansę, abym pomścił zamordowaną siostrę.

Nie był to typowym kryminał. Nie zaczęło się od morderstwa, gdzie autor zabiera nas w poszukiwanie złoczyńcy. Nie znajdziemy tu zwrotów akcji i szybkiego tempa powieści. Chyba to najbardziej urzekło mnie w historii. Autor opisuje walkę z demonami przeszłości, poszukiwanie sprawiedliwości nawet po latach. Pokazuje, że czasem dostajemy od losu drugą szansę, aby dowiedzieć się, co wydarzyło się z bliską osobą. Nie zawsze zakopanie przeszłości i udawanie, że jej nie było wychodzi nam na dobre. Czasem zmierzenie się z nią, jest tym, czego najbardziej potrzebujemy.

W historii skrzy się gorzki humor wywołany realiami. Było to tłem dla fabuły, która rozwijała się powoli i nie czujemy upływu czasu. Autor zaserwował nam zakończenie, którego domyślałam się od początku. Jednak nie było to oczywiste – Pan Mariusz podkłada nam mylne tropy. Moje pierwsze spotkanie z Autorem, ale wiem, że nie ostatnie.

Wierzycie, że druga szansa może coś zmienić?

Nazywam się Błażej Janczar. Po ojcu pozostała mi kolekcja winyli, po dawnej pracy - koszmary senne, a po siostrze - zagadka jej śmierci. Nigdy nie wierzyłem w to, że jeden dzień, godzina, czy nawet sekunda mogą wywrócić całe życie do góry nogami. A jednak - stało się. Dokładnie dziewięć lat temu, dwudziestego czerwca, zabiłem...

Książka dość dobra choć odrobinę za krótka i zbyt pobieżna. Troszkę przeszkadzał mi ten niby Chandlerowy luz ale przywykłem i czytało mi się to dobrze. Na minus liczne polityczne wtręty ... zrozumiałbym dwa, trzy, cztery ale książka jest nimi przepełniona. Polityka to bagno a polska polityka to bagno jeszcze większe ... szkoda nurzać w tym ścieku całkiem niezłą literaturę.

Książka dość dobra choć odrobinę za krótka i zbyt pobieżna. Troszkę przeszkadzał mi ten niby Chandlerowy luz ale przywykłem i czytało mi się to dobrze. Na minus liczne polityczne wtręty ... zrozumiałbym dwa, trzy, cztery ale książka jest nimi przepełniona. Polityka to bagno a polska polityka to bagno jeszcze większe ... szkoda nurzać w tym ścieku całkiem niezłą literaturę.

"Krótkie pożegnanie" to nie jest klasyczny kryminał, ale dostarcza i emocji i refleksji. Choć zbrodnie miały miejsce w przeszłości, ich wyjaśnienie realizuje się współcześnie i nie odbywa się typowo poprzez policyjne śledztwo. Są konkretne postaci, różne charaktery i motywacje i pytanie dlaczego. Akcja toczy się spokojnie, momentami wydaje się, nawet że sennie. Ale podobny styl spotykamy w innych książkach autora.

"Krótkie pożegnanie" to nie jest klasyczny kryminał, ale dostarcza i emocji i refleksji. Choć zbrodnie miały miejsce w przeszłości, ich wyjaśnienie realizuje się współcześnie i nie odbywa się typowo poprzez policyjne śledztwo. Są konkretne postaci, różne charaktery i motywacje i pytanie dlaczego. Akcja toczy się spokojnie, momentami wydaje się, nawet że sennie. Ale podobny...

„Krótkie pożegnanie” autorstwa Mariusza Czubaja to literacka podróż pełna tajemnic, emocji i refleksji.

Autor przenikliwie opisuje historię Błażeja Janczara, którego życie wywróciło się do góry nogami w jednym z przełomowych momentów. Wnikliwie kreśli on obraz współczesnej Polski, gdzie wojna toczy się równolegle z triumfami sportowymi i politycznymi rozgrywkami. Jest rok 2023, a Błażej, w dniu dziewiątej rocznicy tragicznego wydarzenia, otrzymuje propozycję, której nie może i nie chce odrzucić. Wierzy, że to los daje mu jedyną szansę na pomstę zamordowanej siostry. W tle brzmi jazzowa nuta nostalgii, a kontrabas wspomnień wybrzmiewa w jego duszy.

Czubaj mistrzowsko łączy elementy kryminału, ducha Raymonda Chandlera i jazzowej atmosfery. Jego styl pisania jest hipnotyzujący, a opowieść, którą kreśli nie da się zamknąć w ramach jednego gatunku. Akcja pędzi naprzód, napięcie gęstnieje jak dym w jazzowym klubie, a my zostajemy wciągnięci w wir wydarzeń.

Warszawska Praga, melancholia, tęsknota, chęć zemsty i senne koszmary to tylko niektóre elementy jazzowej improwizacji, którą gra nam Autor. Historię Błażeja odczuwa się całym sobą. Razem z nim poszukujemy prawdy o śmierci jego siostry oraz dajemy się ponieść rozmyślaniom na tematy egzystencjalne. To opowieść, którą się przeżywa, a słowa płyną jak rzeka, pozostawiając nam pole do refleksji.

Nie jest to książka dla każdego, gdyż nie jest to typowa historia o zbrodni i zemście. Jest o ludzkich emocjach, ulotności czasu i walce z demonami przeszłości, która ukazuje prawdę o otaczającym nas świecie oraz tę trudną, często ukrywaną o nas samych. Mnie osobiście urzekła swoją subtelnością, głębią, melancholią i jazzem.

„Krótkie pożegnanie” to historia, która pozostawia w sercu wzruszenie, a w myślach refleksję nad sensem życia. To nie tylko kryminał, to literatura, która zostaje w duszy czytelnika, i gra w niej długo po zakończeniu, jak ulubiony utwór 🎺.

Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @znakcrime @wydawnictwoznakpl (współpraca reklamowa) 🩷.

„Krótkie pożegnanie” autorstwa Mariusza Czubaja to literacka podróż pełna tajemnic, emocji i refleksji.

Autor przenikliwie opisuje historię Błażeja Janczara, którego życie wywróciło się do góry nogami w jednym z przełomowych momentów. Wnikliwie kreśli on obraz współczesnej Polski, gdzie wojna toczy się równolegle z triumfami sportowymi i politycznymi rozgrywkami. Jest rok...

jazzowa nuta nostalgii
wybrzmiewa kontrabasem wspomnień
w dłoni Raymond Chandler
swoisty klimat roztacza
tęsknota
pogoń za prawdą
po trosze zemsta
po trosze demonów pokonanie
pogodzenie przeszłości
konfrontacja z teraźniejszością

byle dziś nie zasnąć
nie bać się snów
nie pamiętać
szeptem wypowiedzianych słów
„ jeszcze się spotkamy ”
zbrodnia i przemijanie
zemsta i przygasanie
i tylko wierny pies towarzyszem
i tylko tęsknota za sobą,
za życiem
została na duszy dnie

„ Krótkie pożegnanie ” to kryminał natchniony duchem chandlerowskim, jazzową nutą wspomnień oraz pasjonującą podróżą ku prawdzie. Spokojnym i hipnotyzującym językiem kreśli autor opowieść, której nie da się zaszufladkować w jakiekolwiek ramy. Bo to nie tylko kryminał. To ubrana w szatę felietonu, okraszona ironią i obserwacją życia lektura. Wartka akcja, napięcie i mocne wrażenia to składowe, których nie sposób tutaj uświadczyć. A jednak sposób opowiedzenia tej historii zrobił na mnie ogromne wrażenie. Jest oryginalny i niezwykle pasjonujący. Wyróżnia się niebywale na tle innych kryminałów.

Czułam tę historię. Duszą swoją. I emocjami. Melancholią, Warszawską Pragą i zadumą. Czułam ją wzruszeniem, tęsknotą i wspomnieniami. „ Krótkie pożegnanie ” porównać można do powieści drogi. Bohater odbywa swoją podróż ku poznaniu prawdy o śmierci siostry, podróż ku mordercy. Wnikliwie, acz nienachalnie roztacza wokół swoje przemyślenia egzystencjalne, zostawiając czytelnikowi pole do własnych refleksji. Tę opowieść się doświadcza, chłonie myśli bohatera i wraz z nim płynie po tych słowem pisanym zapisanych kartach. Szuka się odpowiedzi na nurtujące duszę pytania i chłonie otaczającą rzeczywistość. Nie każdy się w tym stylu odnajdzie. Jest specyficzny. Jednak dla mnie wyjątkowy i subtelny, dlatego polecam.

jazzowa nuta nostalgii
wybrzmiewa kontrabasem wspomnień
w dłoni Raymond Chandler
swoisty klimat roztacza
tęsknota
pogoń za prawdą
po trosze zemsta
po trosze demonów pokonanie
pogodzenie przeszłości
konfrontacja z teraźniejszością

byle dziś nie zasnąć
nie bać się snów
nie pamiętać
szeptem wypowiedzianych słów
„ jeszcze się spotkamy ”
zbrodnia i przemijanie
zemsta i...

Mariusz Czubaj, wybitny pisarz, który dla mnie jest bliski jak brat, w swojej najnowszej książce "Krótkie pożegnanie" niezwykle przekonująco kreśli obraz tęsknoty i nostalgii, którym nie sposób się oprzeć.

W tej historii, gdzie głównym bohaterem jest Błażej Janczar, były policjant i właściciel sklepu z winylami, Czubaj wplata wątki z życia codziennego wbrew wszelkim oczekiwaniom i narzuconym schematom. Warszawska Praga, miejsce pełne kontrastów i historii, odgrywa tu istotną rolę, nadając fabule dodatkową głębię i autentyczność.

Jednak to nie tylko miejsce decyduje o wyjątkowości tej powieści. To przede wszystkim bohaterowie, których losy splatają się w misterny sposób. Błażej Janczar staje się dla nas kimś więcej niż tylko postacią na kartach książki - towarzyszem podróży przez labirynty ludzkich losów, pełnych tęsknoty, bólu i chwil, które zmieniają życie.

To nie tylko historia kryminalna, to opowieść o walce z demonami przeszłości, o poszukiwaniu sprawiedliwości i sensu życia w świecie, który często wydaje się beznadziejny i nieprzejednany. Mariusz Czubaj w sposób niezwykle subtelny i zarazem przekonujący ukazuje nam prawdę o nas samych i otaczającym nas świecie.

Dzięki Czubajowi, czytelnik nie tylko czyta, ale przeżywa. To książka, która zostaje z nami na długo po zakończeniu lektury, pozostawiając w sercu nie tylko wzruszenie, ale także głęboką refleksję nad sensem życia i ulotnością czasu.

Mariusz Czubaj, wybitny pisarz, który dla mnie jest bliski jak brat, w swojej najnowszej książce "Krótkie pożegnanie" niezwykle przekonująco kreśli obraz tęsknoty i nostalgii, którym nie sposób się oprzeć.

W tej historii, gdzie głównym bohaterem jest Błażej Janczar, były policjant i właściciel sklepu z winylami, Czubaj wplata wątki z życia codziennego wbrew wszelkim...